Naar buiten

Naar buiten

Het zaadje
waar het ooit mee begon
groeide uit
tot de boom.

En de boom
kreeg takjes
en takken
knopjes
en knoppen
blaadjes
en bladeren.

De hele boom
zat al in het zaadje
en kwam nu
naar buiten
werd nu
zichtbaar.

Van sprankelend licht
en groen
tot diep en
aanstekelijk rood.

Ook het schilderij begon
met een zaadje
diep in jou
diep in mij
dat zich ontwikkelde
naar buiten kwam
zichtbaar werd
en graag gezien wil worden
door jou.

© Eleonore Broekhuijsen

De Eigen-Wijze-Tulp

Als ik op mijzelf wil zijn
dan het liefst alléén in het vaasje
Zo’n volle bos is mij te druk
Ik dans liever zachtjes in mijn eigen glaasje

En ook al lijk ik gewoon een tulp
Van binnen voel ik mij ‘free solo’
Niet op een verre berg
Voor mij geen El Capitan in Yosemite
Maar down to earth in Strijen

Mij kan niets gebeuren
En wanneer ik te snel groei
dan dans ik uit mijn vaasje.

(Maar ik houd wel van een beetje avontuur)

© Eleonore Broekhuijsen

Als alles verandert

Als alles verandert
steeds maar weer en meer
zowel zichtbaar als onzichtbaar
dan is er altijd de aarde
ons kloppend hart in de kosmos
evenwichtig en vol vertrouwen
wetend wanneer ze haar
koers subtiel kan verleggen.

Als je op haar afstemt
dan kun je meebewegen in verbinding
en blijf je tegelijkertijd  
verankerd in ZIJN.

Dan volg je het stabiele en
meebewegende kompas in jou
en blijf je op jouw levensweg,
blijf je op het pad
van jouw ziel.

© Eleonore Broekhuijsen

 

Het pad van de zwaan

Het pad van de Zwaan

In dit nieuwe jaartal
zwemmen drie Zwaantjes,
kijk maar: 2-0-2-2!

Ze nodigen ons uit,
ze zeggen
kom,
volg dit jaar het pad van
de zwaan.

Op jouw manier
in jouw tempo.

Soms sta je misschien even stil,
soms huppel je een stukje.

Dan weer stap
– of zwem – je stevig door.
En altijd
in vertrouwen
dat wat er ook gebeurt
dit het juiste pad is
voor jou.

Steeds dichter
bij wie je echt bent.
Steeds dichter bij
de kern in jou.
Steeds meer de zwaan
die je bedoeld bent
te zijn.

Steeds meer vrij,
kalm en sereen
sierlijk, krachtig
zichtbaar
stralend
uniek.

© Eleonore Broekhuijsen

Elk einde is een nieuw begin

Het zaadje wist
dat het een boom zou worden…
Vanaf de allereerste spriet
vanaf de allereerste stengel
vanaf de allereerste knop…

En toen kwam jij.
Zo teer en lichtgroen
zo’n klein blaadje.
Elk nerfje, elk puntig hoekje
alles was al helemaal eik.

Na de groeispurt.
Verraste je jezelf
Oh zo lang en elegant.
Contouren steeds verfijnder,
krachtig donkergroen.

Nu, terugkijkend op je leven
bloos je
alle kleuren
en bereid je je voor op
de volgende reis.

Jouw avontuur
van het loslaten
en meegenomen worden
door de wind.

Vol overgave
zul je door de lucht zwieren
en zweven
totdat je een plekje hebt gevonden
om te landen en
helemaal stil te worden.

Vol vertrouwen
want je weet:
Elk einde
is een nieuw begin.

© Eleonore Broekhuijsen

Het zaadje wist…

Het zaadje wist
dat het een bloem zou worden
kijk maar…

Ze durft
Ze durft te groeien
te bewegen
zich uit te strekken
naar boven te kijken
op weg naar blauw.

Ze hoefde het niet te leren
ze had het allemaal al in zich.
Kijk maar
ze straalt
vervuld
vol van zon
van aarde
van lucht en licht en zachte regen.

Rank en toch zo sterk
helemaal zichzelf
licht doorlatend
fluistert ze je toe:
Welk zaadje in jou
staat op het punt om te ontwaken?

© Eleonore Broekhuijsen

Bericht van een tulp

Als ik op mijzelf wil zijn
dan het liefst alléén in het vaasje
Zo’n volle bos is mij te druk
Ik dans liever zachtjes in mijn eigen glaasje

En ook al lijk ik gewoon een tulp
Van binnen voel ik mij ‘free solo’
Niet op een verre berg
Geen El Capitan in Yosemite
Maar down to earth in Strijen

Mij kan niets gebeuren
En wanneer ik te snel groei
dan dans ik uit mijn vaasje.

(Maar ik houd wel van een beetje avontuur)

Als je een bloem was, welke bloem zou je dan zijn?
Een bloem op zichzelf, of één in een volle bos?

Misschien weet je meteen het antwoord.
Of je wilt het onderzoeken.
In plaats van erover na te denken, kun je ook gaan schilderen.
Experimenteren, spelen, zonder dat het iets moet worden.
Schilderen voor jezelf.
Op jezelf zijn, veilig en toch ‘Free Solo’.
Groeien in je eigen ritme.
Dansen in het licht.
Het kan met Vedic Art.

© Eleonore Broekhuijsen

 

Tussen verlangen en ZIJN

Goedemorgen!
…..
Goedenavond!

Je speurt de horizon af
Waar ben je?
Nu
Tussen denken en weten
Tussen verlangen en zijn
Hier
Waar je de aarde nog ziet overgaan in de hemel

Goedemorgen!
…..
Goedenavond!

Geïnspireerd op:
‘Le petit prince’ van Antoine de Saint-Exupéry,
De vijfde planeet waar een dag slechts 1 minuut duurt.

De tijd nemen om stil te staan.
Je terugtrekken.
Ervaren hoe het met je is.
Ervaren wat je nodig hebt om op te laden en tot jezelf te komen.

Op een planeet waar een dag maar 1 minuut duurt is dat bijna onmogelijk.
Behalve wanneer je het advies van de kleine Prins tot je neemt.
Hij zei tegen de enige bewoner van die planeet (een lantaarnopsteker):

“Je planeet is zo klein, dat je er in drie stappen omheen kunt lopen.
Je moet zorgen zo langzaam te lopen dat je altijd in de zon blijft.
Als je uit wilt rusten, ga je lopen….
En dan duurt de dag net zo lang als je zelf wilt.”

Die oplossing doet mij glimlachen.
Vind jij dat de tijd op onze planeet ook zo snel gaat, ook al duurt een etmaal 24 uur?
En welke oplossing heb jij daarvoor?
Die van mij is: ga schilderen, ga iets creëren. Vanuit vrijheid, zonder dat het iets moet worden (want het is al iets).
Dan vergeet je de tijd.
Dan rust je uit.
Dan laad je op.
Daarom houd ik van Vedic Art.

© Eleonore Broekhuijsen

 

 

De kracht van zacht

Zoals ze daar zit…
Met haar ronde lijfje.
De donzige veertjes.
Met alertheid en zachtheid
zoals alleen roodborstjes dat kunnen.
Die zachtheid raakt.
En stroomt rechtstreeks naar ons hart.
Ze vertedert, verwondert en maakt ook ons zacht.

Wat is zacht voor jou?
Ervaar je het als een kracht die je nodig hebt?
Of heb je juist meer verlangen naar de positieve tegenpool van zacht?
En wat is dat dan?

Wat we van het roodborstje kunnen leren is dat we zacht kunnen zijn, zachtheid kunnen uitstralen zonder ‘naïef’  te zijn.
Zacht zijn en toch die dingen doen die belangrijk zijn.
Zoals dit vogeltje het lef heeft om zaadjes uit het netje met vogelvoer te pikken, ook al weet ze dat de koolmeesjes ieder moment kunnen terugkomen.
Zoals ze op andere dagen heel slim haar krachten spaart en geniet van de zaadjes die op de grond zijn gevallen.
Zoals ze haar plekjes in de boom uitkiest om zaken te overzien, af te wachten tot het juiste moment van handelen daar is.
Zonder ruzie, zonder gevecht.
Gewoon door te doen, door te zijn.
Zachtheid met voldoende pit.

Dat is de kracht van zacht.

Het vraagt wat van ons als mens
Om zacht te zijn met lef en pit.
Om zachtheid toe te laten, om het op te roepen en te verspreiden

Als je zachtheid wilt onderzoeken, teken of schilder dan eens met het roodborstje als inspiratiebron.
Laat je inspireren door de kleur of door de vorm. De rondheid van het lijfje, de spitsheid van het snaveltje, de warmte van het rode borstje. De tederheid van de veertjes.
Het mag lijken, maar het hoeft niet.
Het mag mooi worden, maar ‘lelijk’ mag ook.
Het mag verrassen, verbazen, nieuw zijn.

Kom je niet tot schilderen of tekenen en wil je het wel?
Misschien kan Vedic Art je op weg helpen:).

Neem vrijblijvend contact met mij op: eleonore@eb-ateliers.nl.
Of kijk op Cursussen Vedic Art