Voorbijgangers zijn we
ook al voelen we ons
hier thuis.
We kijken
naar de wereld
waarin we ons
verankerd hebben.
Het zijn onze
ogen die er
kleur aan geven.
Het is ons hart
dat vreugde voelt
bij zoveel ruimte.
Het is ons gemoed
dat maakt dat we ons
soms verloren wanen
verdwaald
in grijstinten.
Maar we zijn hier,
we zijn hier niet voor niets
Met elke stap
laten we iets na
van onze passage
Met elke stap,
met elke diepe intentie.
© Eleonore Broekhuijsen
Reizigers zijn we
in het ritme
van onze adem
op de cadans van
ons hart
op de tijdlijn
van ons bestaan.
De weg is er al,
in ons
en toch dolen we soms
als niet ziend
als niet wetend
met onze ogen
met ons verstand.
Uiteindelijk
worden we geleid
door het licht
van de sterren
dat resoneert
met het licht
in ons diepste zelf.
© Eleonore Broekhuijsen
Verlang je naar vrede
ga dan naar jezelf
verbind je met de
diepste stilte in jezelf
de diepe stilte in de kern
Zoek het niet buiten
wacht met milde ogen
luister, kijk en voel.
In de hartslag van de aarde,
in die stille zachte cadans
zal vrede zich manifesteren
in jou, in mij.
Geef het door,
straal zelf
de vrede die je verlangt
de wereld in.
beeld en tekst © Eleonore Broekhuijsen
Naar buiten
Het zaadje
waar het ooit mee begon
groeide uit
tot de boom.
En de boom
kreeg takjes
en takken
knopjes
en knoppen
blaadjes
en bladeren.
De hele boom
zat al in het zaadje
en kwam nu
naar buiten
werd nu
zichtbaar.
Van sprankelend licht
en groen
tot diep en
aanstekelijk rood.
Ook het schilderij begon
met een zaadje
diep in jou
diep in mij
dat zich ontwikkelde
naar buiten kwam
zichtbaar werd
en graag gezien wil worden
door jou.
© Eleonore Broekhuijsen
Zie mij
en luister
ik vertel je mijn
verhaal
ik fluister
mijn boodschap.
ik straal mijn kleur
Wat er ook gebeurt
ik bloei
en mijn stralen
is een antwoord
aan de wereld
een tegenwicht
voor het donker
Ook al lijk ik klein
het hele universum ademt
door mij
en mijn tere blaadjes
Diep in mij
is het weten dat
schoonheid en vreugde
zullen overwinnen
en kleur ons uiteindelijk
thuis brengt naar
het licht.
© Eleonore Broekhuijsen
Elke morgen zit ik bij de maan.
Zij al buiten
ik nog binnen.
Ze schijnt me toe
en kijkt me aan,
ze geeft me raad.
Een elegant streepje, een
sikkeltje van licht aan de hemel.
Met het verstrijken van de tijd
volg ik elke dag en elke nacht
haar groei tot rond en vol
en weer terug.
Met haar ogen dicht
zie ik haar niet
maar altijd is ze daar
vlakbij of ver weg,
haar aanwezigheid voelbaar
zelfs aan de andere kant
van de aarde.
Elke morgen zit ik bij de maan.
Op zoek naar haar gezicht
kijk ik haar aan
met ogen dicht
vraag ik haar om raad
en neem haar stilte mee
in de dag en
in de nacht
en weet
dit is genoeg.
© Eleonore Broekhuijsen
Zelfs als
je het niet weet
zelfs als
je het niet ziet
er is een lijn
die ons verbindt
altijd.
Er is een natuurlijke kracht
die ons draagt
dag en nacht
aanwezig
voorbij tijd
voorbij woorden
AL-Tijd.
Ze brengt ons
naar het licht
en roept ons
naar huis.
© Eleonore Broekhuijsen
Verandering
Kun je
rusten
in het niet weten
de weg tot je
laten komen
ruimte toelaten
wachten
totdat het
je influistert
in zachte oren
open
voor de innerlijke stem
met de stroom mee
vanuit een diep
nieuw
verbonden
zijn
© Eleonore Broekhuijsen
Kijk ik nu
naar jou of
kijk jij naar mij?
In het stralende licht
van de nacht
lijkt er geen onderscheid,
we zijn één.
Met gesloten ogen
vinden we elkaar
opnieuw
voorbij tijd
voorbij gedachten
voorbij zorgen, twijfel en pijn.
In één adem
van liefde
ervaren we een
glimp van waarheid
van heelheid,
licht er een sluier op
naar essentie.
© Eleonore Broekhuijsen
