Als ik op mijzelf wil zijn
dan het liefst alléén in het vaasje
Zo’n volle bos is mij te druk
Ik dans liever zachtjes in mijn eigen glaasje
En ook al lijk ik gewoon een tulp
Van binnen voel ik mij ‘free solo’
Niet op een verre berg
Voor mij geen El Capitan in Yosemite
Maar down to earth in Strijen
Mij kan niets gebeuren
En wanneer ik te snel groei
dan dans ik uit mijn vaasje.
(Maar ik houd wel van een beetje avontuur)
© Eleonore Broekhuijsen
Elke morgen zit ik bij de maan.
Zij al buiten
ik nog binnen.
Ze schijnt me toe
en kijkt me aan,
ze geeft me raad.
Een elegant streepje, een
sikkeltje van licht aan de hemel.
Met het verstrijken van de tijd
volg ik elke dag en elke nacht
haar groei tot rond en vol
en weer terug.
Met haar ogen dicht
zie ik haar niet
maar altijd is ze daar
vlakbij of ver weg,
haar aanwezigheid voelbaar
zelfs aan de andere kant
van de aarde.
Elke morgen zit ik bij de maan.
Op zoek naar haar gezicht
kijk ik haar aan
met ogen dicht
vraag ik haar om raad
en neem haar stilte mee
in de dag en
in de nacht
en weet
dit is genoeg.
© Eleonore Broekhuijsen
Zelfs als
je het niet weet
zelfs als
je het niet ziet
er is een lijn
die ons verbindt
altijd.
Er is een natuurlijke kracht
die ons draagt
dag en nacht
aanwezig
voorbij tijd
voorbij woorden
AL-Tijd.
Ze brengt ons
naar het licht
en roept ons
naar huis.
© Eleonore Broekhuijsen
Als alles verandert
steeds maar weer en meer
zowel zichtbaar als onzichtbaar
dan is er altijd de aarde
ons kloppend hart in de kosmos
evenwichtig en vol vertrouwen
wetend wanneer ze haar
koers subtiel kan verleggen.
Als je op haar afstemt
dan kun je meebewegen in verbinding
en blijf je tegelijkertijd
verankerd in ZIJN.
Dan volg je het stabiele en
meebewegende kompas in jou
en blijf je op jouw levensweg,
blijf je op het pad
van jouw ziel.
© Eleonore Broekhuijsen
Vanaf mijn kruin
daal ik langzaam af
langs mijn stam
op weg
naar
mijn wortels
Zodra ik de aarde bereik
voel ik mij
gedragen
en ga ik dieper
dieper naar mijn basis
naar de ’oer’ versie
van mijzelf
en uiteindelijk
eindelijk
erken ik
mijn oorsprong
laaf ik mij
aan de bron
om van daaruit
opnieuw te beginnen
of verder te gaan
waar ik was
gebleven
Alleen ik
weet de weg
Alleen de weg
en ik.
© Eleonore Broekhuijsen
De wortels van Vedic Art zijn voor wat betreft de principes natuurlijk in India, de Veda’s.
Maar de Vedic Art methode die door Curt Källman is ontwikkeld heeft haar roots in Zweden.
De eerste cursussen die Curt ooit gaf in 1988 vonden plaats in Skåne, het zuiden van Zweden in Bosjökloster. Een idyllisch wit kerkje met voormalig klooster, dat tegenwoordig een kasteel is. Je ziet het hier op de foto.
Ik vond het op mijn reis door Zweden bijzonder om dit even te kunnen zien en me voor te stellen hoe hier de Vedic Art boom begon te groeien en de zaadjes begon te verspreiden.
Alles is energie
Wat je doet
Wat je zegt
Wat je denkt
Alles is energie
Op aarde
In de kosmos
Alles is energie
Ook jouw zoeken
en jouw vinden
Jouw schuifelen
en rennen
Jouw bidden
en juichen
Jouw vraag en je antwoord
Alles is energie
Ook wat je schildert
Je wit
en je zwart
je pastel roze
je nachtblauw
je parelmoer
Alles is energie
en schilderen is een manier
om te creëren, om energie
te laten stromen
om te zijn
met wat er is.
© Eleonore Broekhuijsen
Verandering
Kun je
rusten
in het niet weten
de weg tot je
laten komen
ruimte toelaten
wachten
totdat het
je influistert
in zachte oren
open
voor de innerlijke stem
met de stroom mee
vanuit een diep
nieuw
verbonden
zijn
© Eleonore Broekhuijsen
Kan ik gewoon
die druppel zijn,
die ene druppel in de oceaan?
Vredig in mijzelf
rustig wentelend om mijn eigen as
versmeltend met de rest?
Niet gestoord door
ondergrondse onrust
niet geraakt door
aanvallen van elders
Gewoon alleen
die druppel
of anders misschien dat golfje.
Ik straal van vrede
maar val niet op
je ziet me niet
maar ik ben er toch
je voelt me niet
maar ervaart me wel.
Kan ik gewoon die druppel zijn
in de oceaan?
Die ene druppel
die het verschil maakt
Zoals jij?
© Eleonore Broekhuijsen
Het pad van de Zwaan
In dit nieuwe jaartal
zwemmen drie Zwaantjes,
kijk maar: 2-0-2-2!
Ze nodigen ons uit,
ze zeggen
kom,
volg dit jaar het pad van
de zwaan.
Op jouw manier
in jouw tempo.
Soms sta je misschien even stil,
soms huppel je een stukje.
Dan weer stap
– of zwem – je stevig door.
En altijd
in vertrouwen
dat wat er ook gebeurt
dit het juiste pad is
voor jou.
Steeds dichter
bij wie je echt bent.
Steeds dichter bij
de kern in jou.
Steeds meer de zwaan
die je bedoeld bent
te zijn.
Steeds meer vrij,
kalm en sereen
sierlijk, krachtig
zichtbaar
stralend
uniek.
© Eleonore Broekhuijsen
Kijk ik nu
naar jou of
kijk jij naar mij?
In het stralende licht
van de nacht
lijkt er geen onderscheid,
we zijn één.
Met gesloten ogen
vinden we elkaar
opnieuw
voorbij tijd
voorbij gedachten
voorbij zorgen, twijfel en pijn.
In één adem
van liefde
ervaren we een
glimp van waarheid
van heelheid,
licht er een sluier op
naar essentie.
© Eleonore Broekhuijsen
