Tag: inspiratie

Het is groen!

Lichtinstallatie ‘Strangers in the light’ van Victor Engbers en Ina Smits

Het is groen !
Dus stap het nieuwe jaar maar in.
Vastberaden of voetje voor voetje.
Meditatief of met een danspas.
Huppelend of bedachtzaam.
Alles is goed.
Als het maar op een manier is die voor jou nu past.

Wat wordt dit voor een jaar voor jou?
Een jaar met (meer) tijd voor jezelf misschien.
Een jaar waarin je jouw creativiteit wilt laten stromen.
Een jaar ook waarin je meer in contact wilt komen met wat diep in jou leeft. Waarin je jezelf weer een stukje wilt ‘helen’ of transformeren.

Als dat zo is, heb je dan al een idee hoe je dit wilt doen?
Laat je op ideeën brengen en kijk eens in de agenda van Vedic Art ♥

De lichtinstallatie is te zien tijdens het Lightfestival in Amsterdam tot 20 januari 2019.

Welke snaar raakt dit bij jou?

Wat doet dit beeld met jou?
Word je er vrolijk van of maakt het iets anders bij jou los?
Het kunstwerk is van Lynn Chadwick en is te zien tijdens de tentoonstelling in museum de Fundatie in Zwolle over Giacometti en Chadwick.
Een aanrader vind ik.

Kunst raakt als het goed is een snaar.
Maar het maakt wel uit op welke manier je er naar kijkt.
Het liefst zie ik kunst zonder er van te voren iets over te lezen.
Soms is alleen de titel van de expositie al genoeg om op een bepaalde manier te kijken.
Bij deze tentoonstelling was die titel voor mij bijna een reden om er niet naar toe te gaan: ‘Facing Fear’.
De aankondiging erbij maakte mijn weerstand nog sterker: ‘De beelden van Alberto Giacometti (1901-1966) en Lynn Chadwick (1914-2003) belichamen de toestand van ontluistering en angst in Europa tijdens de jaren van de Koude Oorlog’.

Ik dacht: Er is al genoeg ‘fear’ in de wereld, waarom zou ik hier naar toe gaan?
Toch ben ik gegaan, dankzij Giacometti en zijn kunst die bijna lijkt te ontstaan vanuit een enkele lijn.
En het bracht mij bij een belangrijk thema:
De wisselwerking tussen kunst en leven.
Wat doet kunst met de wereld?
Wat doet de wereld met kunst?
Wat zoek jij er in en welke snaar raakt het bij jou?

Hadden Giacometti en Chadwick de intentie om met hun creaties de toestand van ontluistering en angst weer te geven? Of hebben zij hun beelden onder hun handen laten ontstaan?
Ik vermoed het laatste. Want zo gaat dat met creaties.

Het kan wel zo zijn dat de toestand in de wereld van invloed is geweest op wat er uit hun handen kwam. Maar er is meer dan dat.
De innerlijke wereld van de kunstenaar zit diep verankerd in de creatie.
En vervolgens gaat een beeld een eigen leven leiden. Voor de kunstenaar en ook voor de kijkers.
Je kunt er als kijker voor kiezen om je te verdiepen in de verhalen van de curator en de kunstcritici  rondom de kunstwerken.
Je kunt ook besluiten om eerst vooral vanuit jezelf naar de beelden te kijken.

Dat laatste doe ik zelf het liefst. Gewoon kijken en ervaren. Mij laten verwonderen en verrassen door de vibraties die voelbaar zijn in de beelden.
Wat vertellen de creaties mij? Wat doen ze, waar raken ze mij in mijn ziel?

Daarna kan het soms interessant zijn om de tijdgeest waarin de kunstwerken ontstonden mee te nemen in je blik. Maar je kunt er ook op vertrouwen dat je die toch wel meekrijgt door te kijken naar het werk zelf.

Bij dit beeld  van Chadwick begin ik spontaan te glimlachen. En terwijl ik daar in de zaal  van het museum stond te kijken zag ik dat bij meer mensen gebeuren.
Je kunt er ook allerlei symboliek in zien en daar een verhaal bij ervaren.

Ben je benieuwd hoe jij er naar kijkt? Welke snaar de beelden van deze expositie bij jou raken?
De tentoonstelling duurt nog tot 6 januari 2019.
Laat je verrassen door wat deze twee kunstenaars hebben gemaakt. Laat je inspireren door de creatieve energie die voelbaar is in en rondom alle beelden.

Krijg je er inspiratie van om zelf ook te creëren?
Niet met een vooropgezet plan, maar vanuit jezelf?
Inspiratie om iets te laten ontstaan, om jouw creativiteit te laten stromen?
Wat er dan komt en groeit is altijd van waarde. Of het nu iets groots en meeslepends is of iets kleins dat verstilt.
Ben je al bezig?

 

Het begon met een streepje

Het begon met een streepje…

Vorige week vond ik deze in Zuid Frankrijk.
Een streepje als voorbode van een geboorte.
Alles is vroeg dit jaar. De natuur lijkt een ander ritme aan te nemen. Eind augustus heb ik al een kastanje op springen gezien. Deze die een beetje op een zeediertje lijkt. Oké, het was er maar één van de vele kastanjes die nog in vol ornaat met lichtgroene stekels in de bomen hingen.
Maar nu lag deze aan mijn voeten en ik heb hem mee genomen.
Want het is en blijft leuk om als een kind nieuwsgierig te zijn…

In een paar dagen tijd zag ik de ontwikkeling.
De verandering, de opening,  het proces van de geboorte. En nu ligt hij zo bij mij thuis.
Er  komt iets nieuws tevoorschijn. Iets wat een hele winter heeft liggen sluimeren. Iets wat in de lente begon te groeien en in de zomer heeft kunnen rijpen.

Het mooie is, het gaat vanzelf. De kastanjebolster heeft geen hulp nodig om open te gaan. In tegendeel, als je hem zou opensnijden dan raakt hij beschadigd en zal hij snel dof worden.  Wat hij wel nodig heeft is voldoende licht en warmte, een omgeving die net vochtig genoeg is en ook net droog genoeg om zich goed te kunnen ontwikkelen. Rust en ruimte om open te gaan.

Zo is het met alles wat geboren mag worden.
Ook bij de geboorte van iets dat jij zelf creëert, zoals een schilderij  (daar denk ik natuurlijk als eerste aan..) of een lied, een gedicht, een nieuw plan voor in je huis of een idee voor  in je werk of in jouw persoonlijk leven.

Het gaat vanzelf en toch heeft het iets nodig om het te laten gebeuren.
Net als de kastanje: voldoende  licht en warmte.
Maar het begint met iets wat bij een kastanje vanzelf gaat en waar wij als mens even aan  herinnerd moeten worden:  het begint met aandacht en met open zijn. Want zo’n nieuw idee, zo’n nieuw ‘zaadje’ fluistert soms zo zachtjes dat je het niet hoort als je bezig bent met de hectiek van de dag.
Het vraagt aandachtig luisteren, aanvoelen en observeren.
Wil er iets geboren worden? Wat heeft het nodig?

Is er bij jou, in jou, iets wat op het punt staat geboren te worden?
Of is er iets dat nog even mag rijpen?
Wat heeft het nodig?
Wat ga je doen om daarvoor te zorgen?

Een Vedic (H) Art groet!

 

Je hart laten spreken

Laat jij je hart spreken?
En kun je er naar luisteren?
Ik vond een mooie uitspraak in een passage van een boek dat ik af en toe opnieuw lees: ‘De Alchemist’ van Paulo Coelho.
De alchemist zegt tegen de jonge herder dat ‘niemand kan vluchten voor zijn eigen hart’  en dat het daarom beter is te luisteren naar wat het zegt’.

Het is zo mooi gezegd: luister naar je hart. Maar zo vanzelfsprekend is het niet altijd.

Je luistert al heel vaak naar je hart en deze uitspraak is alleen een herinnering om het te blijven doen.
Ons hart is cruciaal, het is onze grote motor. Zowel fysiek als emotioneel en spiritueel.
Je herkent het als een gevoel, of beter gezegd, een ‘weten’.
‘Weten’ dat iets klopt.
‘Weten’ wat je op dit moment nodig hebt.
‘Weten’ of het klikt met iemand die je nog nauwelijks gesproken hebt.
‘Weten’ wat je het liefste wilt doen.
‘Weten’ wat voor jou echt belangrijk is, welke dromen en verlangens er in jou leven.

Misschien merk je dat je soms toch vooral jouw denkende hoofd als leidraad gebruikt bij het nemen van beslissingen en het trekken van conclusies.  Dan lijkt het alsof je de stem van je hart even kwijt bent.
Gelukkig kun je altijd weer opnieuw gaan luisteren naar je hart.
En natuurlijk blijf je ook denken, dat stopt niet. Je laat alleen je hart een steeds belangrijkere rol spelen bij alles wat je doet.
Zodat je leven steeds meer ‘klopt’ met jouw hart.

Je kunt op verschillende manieren luisteren naar je hart.
Je kunt heel eenvoudig wat meer aandacht gaan geven aan je fysieke hart. Gewoon door lekker te gaan liggen of zitten en te voelen hoe je hart klopt. Als je er wat langer naar luistert, dan hoor je de signalen die het geeft. Door het te observeren: wanneer klopt het rustig en wanneer klopt het (te) snel? Wat vertelt jou dat? En welke invloed heb je er op?
Hoe vaker je dit doet, hoe meer je hart gaat spreken.

Wil je je hart meer laten vertellen?
Geef het dan meer ruimte. Je weet zelf wel wat dat voor jou betekent, hoe dat voor jou is.
Je kunt die ruimte creëren  door jezelf stilte te gunnen. Of je te omringen met mooie muziek.
En ja, ook dit weet je:
Zet vaker je smartphone, tablet, pc en tv uit.
Rust…..
Kijk dan wat bij jou past, wat jou helpt om je hoofd vrij te maken: de natuur in gaan, wandelen, mediteren, touwtje springen, zwemmen in zee, etc..
Dat helpt allemaal, het geeft je hart een seintje dat het zich mag laten horen.

De sterkste manier om ruimte te maken voor de diepere signalen van je hart is: iets maken.
Jezelf uiten.
Door te schilderen (mijn favoriet), tekenen, zingen, schrijven, iets creëren in hout, wol, klei, steen, glas, aarde…
Je maakt iets wat je hoofd niet had kunnen bedenken.
Hier spreekt jouw hart.
Je hoeft er alleen nog maar naar te luisteren.

Denk je dat je het daar te druk voor hebt?
Dat je helemaal geen tijd hebt om dit allemaal te doen?
Precies… dat zegt jouw verstand.
Maar wat zegt jouw hart eigenlijk?

© Vedic Art Centrum, Eleonore

En dan ontstaat er iets wat jou raakt

Zie jij het ook?
Ervaar jij het ook?
Laatst keek ik bij uitzending gemist naar ‘Kunstuur’. Aan het woord was Antony Gormley (1950), de kunstenaar die het beeld heeft gemaakt dat je hier op de foto ziet. Het staat langs de Belgische kust bij De Panne en het heeft deel uitgemaakt van een grote installatie tijdens Beaufort 2003.

Deels op het strand, deels in de zee stond zijn indrukwekkende project: ‘Another Place’.
Deze Britse kunstenaar gebruikt altijd zijn eigen lichaam als vertrekpunt voor zijn sculpturen, die hij in een architecturale of landschappelijke context plaatst.
Voor Another Place stonden zo’n honderd beelden, ijzeren afgietsels van zijn lichaam, verspreid over het strand. Zij gingen de dialoog aan met hun omgeving. Bij hoogwater kwamen een aantal beelden tot aan de knieën onder water te staan, andere tot aan het middel, enkele tot aan de schouders.

Toen ik een paar jaar geleden op het strand van De Panne was, stonden er nog een paar van die figuren en deze heb ik gespot.
Het beeld raakt mij, roept iets in mij op.
Wat doet het jou als je de foto ziet?

In de uitzending in Kunstuur is Gormley uitgebreid aan het woord.
Uit wat hij vertelt over zijn proces heb ik het volgende zinnetje gehaald dat ik graag met je wil delen:

‘Vroeger dacht ik dat ik het werk maakte.
Maar het werk maakt ons. Niet alleen mij.
Wij moeten luisteren naar wat het ons te vertellen heeft en dat pad volgen.
Ik durf niet te voorspellen waar het ons mee naar toe neemt’.

Het sluit voor mij heel mooi aan bij de filosofie van Vedic Art (hoewel Gormley Vedic Art waarschijnlijk niet kent).
Creëren, of dat nu een schilderij, een beeld, een dans, een performance of iets anders is: het gaat om de reis.
Het gaat om het proces.
Kun je je daar aan overgeven dan ontstaat er iets wat je raakt.
Omdat het je iets vertelt dat voorbij woorden en gedachten gaat.
Omdat het los komt te staan van ‘mooi’ of ‘lelijk’.

Hoe meer je je durft over te geven aan het proces van het maken, hoe meer je ontdekt wat jouw pad is.

Heb je zelf het verlangen om te gaan creëren?
Zonder oordeel, los van mooi en lelijk?
Wil je vrij en vanuit je zelf gaan experimenteren en jouw pad volgen?
Vedic Art kan je daarbij helpen.

Als je de uitzending van Kunstuur met Antony Gormley op 5 november 2017 nog eens terug wilt zien, ga naar:http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/412564/Kunstuur.html)


Is dit een keerpunt voor jou?

Daar sta je dan.
Met je voeten in het zand.
Je kijkt uit over de zee.
Iedere keer als je er naar toe loopt vanuit de duinen of vanaf de weg kijk je met nieuwsgierigheid vooruit.
Je verlangt naar de weidsheid van de zee.
Het geluid van de golven, de zilte geur van het water en de wind.

En op de terugweg, als de wandeling voorbij is, dan sta je er weer.
Je loopt het duinpad op door het mulle zand en kijkt nog één keer om.
Vervuld met vreugde en energie.
Misschien ook met melancholie of een beetje weemoed.

Telkens als ik naar de zee ga ervaar ik dit letterlijke keerpunt.
Bij het komen en bij het gaan.
Zo’n moment in het nu. Keer op keer.
Herken je dat?

De jaarwisseling is ook zo’n moment.
Van terugblikken en vooruitkijken.
Met een mengeling van gevoelens.

Eigenlijk kan elke dag zo’n moment zijn.
Uitkijkend naar wat het komende jaar, de komende dag of nacht jou brengt.

Heb jij een idee of een verlangen als je vooruit kijkt naar het nieuwe jaar?
Wil je ruimte, vrijheid, rust, of juist avontuur?
Wat wil je beleven?
Wat wil je bereiken?
Waar wil je mee stoppen en waar mee beginnen?
Wat wil je meer?
Wat wil je minder?

Allemaal vragen die je met je verstand kunt benaderen.
Met je denken. Analytisch. De plus en de min.
Je kunt je er eindeloos in verliezen en vervolgens weet je het nog niet.

Je kunt het ook anders doen.
Je kunt naar je intuïtie luisteren. Of naar de stem van binnen.
Ga maar eens zitten met een paar mooie kleuren verf en een stuk canvas of papier.
Pak vervolgens de kleuren die bij jou horen op dit moment en schilder daarmee wat er komen wil.
Dan verschijnt er misschien zomaar vanzelf een beeld van wat jij in 2018 graag ziet gebeuren.
Met plezier en mooie energie.

Heb je zin om te komen schilderen? Kijk in de agenda welke mogelijkheden er zijn.