Hier
hier heb ik het
mee te doen:
deze boom
deze akker
deze lucht
dit licht.
Omhoog
omhoog
word ik gestuwd
mijn kleine lijfje
glijdt vertragend
door de tijd.
En onderweg
leg ik niets vast
en ook niets af
zelfs geen verklaring.
Er is voor mij
geen eerder
of straks
er is alleen
dit omhoog gaan.
Hier.
En ik vraag me niet af of
we er bijna zijn
want ik ben er al.
Voor wie goed observeert
ziet hoe ik mijn sporen
nalaat.
Dat dan weer wel.
© Eleonore Broekhuijsen
Wachten
is voor mij
geen optie.
Ik ontvouw mijn broze blaadjes
vol overgave in het
eeuwigdurend nu.
Wachten als
uitstel
van een stuk van je leven.
Wachten
op een volgend moment.
Wachten totdat iets voorbij is
of totdat iets weer kan.
Wachten op iets
wat er nu niet is.
Op een dag heb ik besloten
om het wachten zachtjes
en toch beslist
vrij te laten
in het moment te stappen.
Dan verandert wachten
in
ZIJN
met alles
wat is.
En weet je
zoals je mij nu ziet
ben ik maar heel even.
Terwijl ik
ondanks mijn eeuwig transformeren
toch in de kern
dezelfde blijf.
Elke dag
een nieuw
NU.
Je kunt dat nieuwe NU
elk moment ervaren.
Nieuwsgierig naar het hoe?
Dit is een mogelijkheid: Vedic Art
Als groei
even niet meer
méér is
maar juist meer ‘min’,
keer dan naar binnen
en kijk
naar wat is.
Kijk en
tel jouw ‘ringen’.
Zo kom je
tot de kern,
in een andere laag van
ZIJN
om te ontdekken
dat groei ook hier
bestaat.
Alleen zichtbaar
voor het hart.
© Eleonore Broekhuijsen
Blijf maar stil
en lig
in de lange nacht
omringd door
sterren en planeten
en nog veel meer
dan wij nu weten.
Blijf maar stil
ook al stormt het buiten.
De stilte is in jou.
Blijf maar stil
en luister naar het donker.
Dit is de nacht der nachten
zoals altijd
ook als we het niet weten.
Blijf nog maar even stil
in overgave
voordat de nacht
zich overgeeft
aan de dag.
Voordat de stilte
tijdelijk vervaagt
en overgaat in een
nieuwe beweging
een nieuwe tijd
een nieuw jaar.
Het zaadje wist
dat het een boom zou worden…
Vanaf de allereerste spriet
vanaf de allereerste stengel
vanaf de allereerste knop…
En toen kwam jij.
Zo teer en lichtgroen
zo’n klein blaadje.
Elk nerfje, elk puntig hoekje
alles was al helemaal eik.
Na de groeispurt.
Verraste je jezelf
Oh zo lang en elegant.
Contouren steeds verfijnder,
krachtig donkergroen.
Nu, terugkijkend op je leven
bloos je
alle kleuren
en bereid je je voor op
de volgende reis.
Jouw avontuur
van het loslaten
en meegenomen worden
door de wind.
Vol overgave
zul je door de lucht zwieren
en zweven
totdat je een plekje hebt gevonden
om te landen en
helemaal stil te worden.
Vol vertrouwen
want je weet:
Elk einde
is een nieuw begin.
© Eleonore Broekhuijsen
Hoe stevig
sta jij …..
Hoe krachtig
verbonden met de aarde.
Bestand tegen de
stormen van herfst,
winter en voorjaar,
zelfs die van de zomer.
Met jouw wortels
in overgave
op de plek
waar ze nu staan.
Luisterend
naar de fluisteringen
van je vele vertakkingen
zelfs in jouw hoogste kroon.
Zo kun je je laven aan
de levenskracht
die stroomt door jouw
innerlijke kern.
Adem
tussen aarde
en kosmos.
© Eleonore Broekhuijsen
Voorbij woorden
voorbij denken
voorbij voelen
alleen ZIJN
Geen notie van tijd
uur of dag
geen plan
geen verwachting
Hier blijven
en tegelijkertijd
een kleurrijke reis maken
Onder de vlinderstruik
En dan, vanuit dat hier en nu
vanuit het alleen maar ZIJN
kan er iets groeien
een verlangen om te creëren
vrij en vanuit jezelf.
© Eleonore Broekhuijsen
Alles is energie
Wat je doet
Wat je zegt
Wat je denkt
Alles is energie
Ook jouw zoeken
en jouw vinden
Jouw schuifelen
en rennen
Jouw bidden
en juichen
Jouw verdriet
en ook je vreugde
Je twijfels en je zekerheid
Alles is energie
Ook wat je schildert
Je vraag en je antwoord
Je wit
en je zwart
Je pastel roze
of je nachtblauw…
Alles is energie
en schilderen is een manier
om te creëren, om energie
te genereren
Als positief antwoord
als bijdrage vanuit
jezelf zonder dat
het een ‘moeten’ wordt
© Eleonore Broekhuijsen
De wijsheid van een wilg
Ik sta hier stil
bij de sloot
wat te dromen,
mijn lijf
getekend en doorleefd
door de tijd
en door wat mij zoal is overkomen.
Dankbaar ben ik
voor alles wat er is,
ik koos voor deze plek.
Het zaad vond vruchtbare bodem.
En ook al heeft men mij geknot,
ik voel nog mijn lange takken,
als antennes reiken ze naar de zon.
Ondanks dat ik ze heb losgelaten
om ruimte te maken voor
het nieuwe groen.
En je denkt misschien
dat ik niet beweeg, maar nee
ik dans
ik dans in mijn eigen ritme.
Soms zo langzaam
dat jij het niet ziet,
soms zo wild
dat mijn takken zwieren.
Ik beweeg mee
met de tijd
en de elementen.
Als je wil
mag je altijd bij me schuilen,
komen leunen tegen mijn stam.
Zachte woorden zal ik
fluisteren
voor wie het horen kan.
© Eleonore Broekhuijsen
De tijd staat stil.
De tijd vliegt.
Luister je naar de vogels,
naar de wind
en het riet
of toch eigenlijk niet?
Hoor je jouw innerlijke stem,
of lees je jouw gedachten?
Drijven ze in wolken voorbij
of blijven ze juist hangen?
Durf je ze te noemen,
die grote grijze
dat kleine witje,
of blijf je liever dicht bij blauw?
En straks,
wat van deze tijd
neem je mee,
wat houd je vast
wat laat je los?
Welke belofte
hangt er in de lucht
voor jou?
© Eleonore Broekhuijsen
