Nu ik weer boom ben onder
de bomen met
de winter in en
rondom mij
kies ik voor de weg naar binnen
ga ik van expansie naar verstilling
op weg naar vrede in mijn kern.
Daar zal ik blijven
en landen in het zijn
verankerd in mijn wortels en mijn stam
daar weet ik waar ik sta en
zal ik wachten totdat
het eerste lentelicht
mij lonkt.
© Eleonore Broekhuijsen
naar binnen gaan, daar vinden we de weg.
dank je voor je wijze ontroerende poëzie. 🙏
Dank je wel lieve Heintje!
de winter maakt de lijnen
van de bomen strak
alsof ze zich
zwijgend verzetten tegen wat komen gaat
sneeuw op zwart reiken hun takken
naar de iele zon
terwijl ze beloven met bloesem terug
te komen
ook ik verzet me tegen kaalwordende bomen
maar mijn wortels gaan diep
om me
te voeden voor een nieuwe Lente
liefs voor jou.
Dank voor jouw mooie poetische reactie Afke.
Je ontroert, ontvoert, maakt bewust en verstilt.
Dank je wel,zo fijn om te lezen.
Dank je Eleonore
Ik ben ieder keer weer blij als ik iets van reflectie van je ontvang in dichtvorm!
Petu Verbakel
Dank je wel Petu, heel fijn om jouw reactie te krijgen!
Prachtig Eleonore 🤍
Vanochtend vroeg in stilte gewandeld.. bijna kale vochtige bomen in een nevelig bos..natte bladeren dekken de bodem, verbergen een belofte..
Ik voel m helemaal 👌 dank
Dank je wel Ingrid, zo mooi zoals je het beschrijft, ik loop daar in gedachten ook tussen die vochtige bomen.
Zo mooi Eleonore. Dank je wel.
Dank je wel Greet!
bomen verstillen,
ik kom in balans
Ja wat mooi hè, die uitwerking hebben bomen. We hoeven het alleen maar te ervaren.
wat is het weer mooi gezegd je gedicht, de natuur geeft ons zo veel rust en bezinning, heerlijk om in te wandelen. Het geeft mij ook inspiratie om met natuurlijke materialen te werken. Heel veel liefs van mij
Wat fijn Gerda dat je geinspireerd raakt door de natuur en ook met natuurlijke materialen werkt. Ook dat helpt om de weg naar binnen te gaan.