Voorbij de prille groei
voorbij de volle bloei
voorbij het groen en blauw
voorbij het paars en wit
verschijnt het oud
het roestig koper
soms bijna goud.
En dan
onder jouw handen
en geholpen door de wind,
die door je haren strijkt,
laat je alle ballast los
en daarmee ook het zaad
voor nieuwe schoonheid
nieuw leven.
Dit leert zij ons
glanzend zilverachtig
doorschijnend
zichtbaar
kwetsbaar
schitterend
zo teer
zo bemind
zo sterk
Elk einde is een nieuw begin
© Eleonore Broekhuijsen
Dank je voor de mooie foto en het gedicht erbij. Maakt me blij en vol overgave ga ik het nieuwe jaargetijde omarmen??❤️
Wat fijn dat deze plant en dit gedicht daartoe uitnodigt! Dank je wel Edith.